فیلسوفانِ ایده‌آلیسمِ آلمانی ایمان به نیرویِ خرد را از روشنگری گرفتند و آن را با این اعتقادِ راسخ درآمیختند که اصلِ بنیادینِ جهان و واقعیتِ راستین را تنها در عقل و روح می‌توان پیدا کرد.

امروزه بسیاری از روشنفکران این نسل، یعنی «روشنفکران ضد امپریالیست» که یک پای ‏اصلی انقلاب اسلامی بودند، هنگامی که به بررسی انقلاب اسلامی می‌نشینند برای کتمان ‏این همذات‌پنداری با جریان‌های فکری شیعی، رژیم محمدرضاشاه پهلوی را مورد نقد و سرزنش ‏قرار می‌دهند؛ که چرا شاه به جای آن‌ها مسئولیتِ روشنگری را به عهده نگرفت.

با بررسی ارزش واقعی مفهوم ‏انقلاب تنها می‌توان به این نتیجه رسید که آنچه که در ۵۷ اتفاق افتاد یک انقلاب نبوده و به تعبیر آیت الله خمینی بیشتر ‏به آشوبی شبیه بود که از قضا و بنا بر شرایط تاریخی و جغرافیایی آن برهه قادر به سرنگونی رژیم وقت و مات و کدر ‏کردن حال و آینده ایران شد.

با پایانِ سده‌هایِ میانه فلسفه بر آن شد تا در دوره‌یِ رنُسانس یا نوزایی و نخستین سده‌هایِ عصر جدید خود را از زیرِ سایه‌یِ الهیات بیرون بکشد. اکثرِ فیلسوفانِ این عصر همچنان مسیحیانی مؤمن بودند، اما دانش برایِ آنان تابعی از ایمان نبود؛ درواقع ایمان و دانش می‌بایست مکملِ هم باشند، اما جدا از هم بررسی شوند.

مارکس گفته بود ‏تاریخ دو بار تکرار می‌شود بار اول به صورت تراژدی و بار ‏دوم به صورت کمدی. اگر می‌ماند و می‌دید جمله‌اش را به ‏احتمال زیاد چنین بازنویسی می‌کرد: «تاریخ با کمدی آغاز می‌شود اما به خاطر بلاهت طراحان کبیر به تراژدی بدل می‌‏شود». وظیفه راستین روشنفکران یادآوری همین بلاهت‌هاست.

کتاب «نگاهی اجمالی به فلسفه از روشنگری تا امروز» نخست در ایران توسطِ انتشاراتِ مهراندیش چاپ شد. سپس نسخه‌یِ الکترونیکیِ آن در فیدیبو انتشار یافت. نسخه‌یِ اینترنتیِ این کتاب که به‌تدریج در بخشِ «اندیشه» منتشر خواهد شد، داریِ مجوزِ کتبی از ناشر است.

نامه‌پراکنی‌ها، دشنام‌گویی‌ها و تهمت‌زنی‌هایِ آقایِ بلوری مصداقِ بارزِ بستنِ دریچه‌یِ نقد و دوختنِ دهانِ منتقد است تا مگر صدایِ او را خاموش کند و ترجمه‌یِ مغلوطِ خود را نجات دهد. در برابر این نوع حملهِ ناجوانمردانه، نه به یک فرد، بلکه به نقد و آزادیِ نقد باید دلیرانه و بدونِ ملاحظاتِ دوستی و گروهی ایستاد و از نقد و آزادیِ نقد دفاع کرد.

«برایِ من دینِ نابِ یهودی مانندِ تمامِ ادیانِ دیگر تجسمی از ‏خرافاتِ بدوی‌اند. و قومِ یهود، که من به طیبِ خاطر خود را جزئی از آن می‌دانم و طرزِ فکر و روحیاتِ آن عمیقاً با ‏‏[جانِ] من عجین شده است، برایِ من شأنِ خاصی بیش از سایرِ اقوام ندارد. تا آنجا که تجربه‌ام یاری‌ می‌کند، این قوم نیز ‏چیزی بهتر از سایرِ گروه‌هایِ انسانی نیست.»

مفهوم و عنوان روابط بین‌الملل یک مفهوم لیبرالیستی از روابط سیاسی بین جوامع انسانی مدرن هست. رئالیستها به روابط دولتها به آن شکلی که لیبرالها به آن نگاه و آنرا تاویل می‌کنند باور ندارند. بطور عموم تئوری و کارکرد دولتهای ملی در مرکز تحلیلهای رئالیستها قرار دارد.

در تصور بسیاری از ما، گویی دمکراسی مثل یک ‏بسته‌ی تر و تمیز شامل انواع و اقسام آزاد‌ی‌ها و حقوق است که یک باره در دامن یک ملت ‏افتاده... طالب چیزی هستیم که ملت‌های دیگر در طی تاریخی طولانی از مبارزات ‏دمکراتیک به دست آورده‌اند. زود و زیاد می‌خواهیم بدون این که قابلیت‌هایش را داشته باشیم ‏یا امکان اجتماعیش فراهم باشد.‏

تخریب همه‌جانبه‌ی زیست‌محیطی در کشورهای سوسیالیستی بلوک شرق سبب شد برخی از منتقدان، آن را به پایه‌گذاران سوسیالیسم به‌ویژه نگاه مارکس و انگلس به اهمیت پیشرفت اقتصادی و سلطه‌ی انسان بر طبیعت نسبت بدهند. با توجه به این واقعیت هدف متقدم این مقاله، مطالعه‌ و بررسی این ادعا است.

قدرت سیاسی و اقتصادی آمریکا در چهل سال اخیر رو به کاهش داشته و سیاستمداران و روسای جمهور وقت هرکدام سعی در جلوگیری از کاهش قدرت آمریکا و انتقال آن به سایر کشورها بوده و سیاستهای گوناگونی را برای حفظ قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی آمریکا پیش گرفته‌اند.

مکتبی که سارتر بنیان گذاشت قبل از هر چیز پاسخ و تلنگری بود بر روحیات منفی، یاس و ‏فرار از مسئولیت‌های فردی و اجتماعی در بروز بحرانها و جنگ. پاسخی که ابتدا از نقد رمانتیسم خردگریز، و نقد ‏درخواست آزادی‌های بدون قید و شرط بدون پذیرش مسئولیت انتخاب‌های خود آغاز گردید...

زمانی که چرخه ظلم و استبداد همچنان در گردش و همه تلاش‌ها برای شکستن این دور باطل بی‌نتیجه ماندند و هنگامی که همه آرزوها و خواسته‌ها، بدون خلاقیت، خردمندی، آینده نگری و مدیریت صرفا در حد شعار باقی ماندند، جامعه معمولا در برابر دو گزینش قرار می‌گیرد: یا تن دادن به وضع موجود و یا شورش کور و تخریب‌کننده...